Kapliczki na terenie parafii
Zanim wybudowano kościół wznoszono kapliczki
Kapliczki i krzyże przydrożne stanowią jeden z najbardziej charakterystycznych elementów krajobrazu kulturowego obszarów wiejskich okalających Warszawę i samej Warszawy. Także na obszarze obecnej parafii w latach 1862 – 1960 na terenach Elsnerowa, Dotrzyma, Antoninowa, Koziej Górki mieszkańcy wznosili kapliczki przy drogach lub rozdrożach w celach wotywnych, dziękczynnych lub obrzędowych. Kilka najstarszych kapliczek dzięki opiece mieszkańców przetrwało do dnia dzisiejszego.
Kapliczki stanowiły bardzo ważny element religijny dla mieszkańców obszarów oddalonych wiele kilometrów od najbliższego kościoła. Przy kapliczkach gromadzili się mieszkańcy na majówkach i śpiewano pieśni na cześć Matki Bożej. Pod kapliczkami modlili się ci, którzy z racji wieku, lub słabego zdrowia nie mogli dotrzeć do kościoła. Chłopi lub kolejarze idąc rano w pole lub do pracy na kolei mijając kapliczkę śpiewali jedną z najpopularniejszych pieśni religijnych, „ Kiedy ranne wstają zorze”.
Kiedy ranne wstają zorze,
Tobie ziemia, Tobie morze,
Tobie śpiewa żywioł wszelki,
Bądź pochwalon, Boże wielki!
A człowiek, który bez miary,
Obsypany Twymi dary,
Coś go stworzył i ocalił,
A czemuż by Cię nie chwalił?
Ledwie oczy przetrzeć zdołam,
Wnet do mego Pana wołam,
Do mego Boga na niebie,
I szukam Go koło siebie.
Wielu snem śmierci upadli,
Co się wczoraj spać pokładli,
My się jeszcze obudzili,
Byśmy Cię, Boże chwalili,
Franciszk Karpiński 1792 r.